Starość nie jest straszna, gdy masz kogoś obok siebie. Kogoś, kto pomoże Ci wstać, gdy upadniesz, otuli kocykiem, gdy będzie Ci zimno, pokieruje głosem i troskliwą dłonią, gdy przestaniesz widzieć. Tak się powinno starzeć. Los jednak przygotował dla Całusa inną starość - w schroniskowym boksie, z budą, z której nie umie korzystać. Tu siwiejący pyszczek nie rozczula odwiedzających, gdy upadniesz, może tego nikt nie zauważyć, bo Twoje cztery łapki są jednymi z bardzo wielu do potrzymania. Przed schroniskiem los też nie był dla Całusa łaskawy. Sporo złego musiało spotkać tego psiaka. Został znaleziony w rowie z wodą, z którego nie miał siły wyjść. Trafił do nas w złym stanie – i nie stało się to w dzień czy tydzień, musiał być naprawdę długo zaniedbywany. Przedstawił się nam jako obraz nędzy i rozpaczy – brudne, pozlepiane futro, zaropiałe oczy, bardzo słabe tylne łapy i mnóstwo opitych krwią kleszczy wbitych w jego ciałko. Pozbyliśmy się kleszczy, podleczyliśmy oczy, Całus został też wykąpany i stylowo ostrzyżony.
