Pepito został przyjęty do schroniska w połowie listopada 2024 i jego wiek oceniono wówczas na rok. Ten młody psiak został znaleziony w Umiastowie (wieś w gminie Ożarów Mazowiecki), gdzie błąkał się z sunią, którą udało się już wyadoptować.
Pepito jest bardzo ufny, uległy i łagodny w stosunku do ludzi. Odkąd z nami jest, nigdy nie zaobserwowano choćby najmniejszej agresji tak w stosunku do wolontariuszy, jak i obcych, napotkanych na spacerach osób. To wskazuje, że raczej nie miał złych doświadczeń z człowiekiem. Do wszystkich przyjacielski i z każdym (nawet z wrogo nastawionym starszym panem, który wystraszył się jego aparycji i chciał go potraktować laską), najchętniej wymieniłby przytulasa. Jego ufność i potrzeba bliskości jest wręcz dziecięco naiwna. Z kolei nad jego relacjami z innymi psami należy popracować – jest wyrywny i szczekliwy, choć nie do wszystkich. Mniejsze psy ignoruje lub próbuje nawiązać z nimi koleżeński kontakt. Do większych niestety mocno ciągnie i należy być bardzo ostrożnym i czujnym przy ich mijaniu. Fakt, że trafił do schroniska z sunią, która była towarzyszką jego tułaczki daje jednak nadzieję, że przy odpowiedniej pracy, ułożyłby sobie relacje i mógł znaleźć dom nie tylko jako jedynak. To bardzo silny, energiczny zwierzak, więc jego opiekun powinien mieć pewną rękę.
Pepito zamiennie jest nazywany przez nas Hieniem – od hieny, którą z uwagi na swoje ciekawe umaszczenie i posturę, bardzo przypomina. Hienio jest dużym psem, który zdaje się nie zdawać sobie sprawy ze swoich gabarytów – mentalnie maleństwo uwięzione w ciele wielkoluda. Ta tricolorowa pociecha z łatwością staje na dwóch tylnych łapach i przytula się do człowieka, nierzadko doskakując celem rozdania buziaka. To mega pieszczoch, który jest bardzo za człowiekiem i przy którym serce się łamie ilekroć odprowadza się go do boksu. Wyjście z niego nie jest łatwe bo choć apetyt mocno dopisuje, miska spada na drugi plan, gdy są ręce do głaskania i ramiona do przytulania.